امیر حیات مقدم پژوهشگر سیاسی گفت: داشتن آب شرب سالم حق طبیعی شهروندان هر کشوری است و متاسفانه در سال نود و هشت همچنان در مناطق زیادی از خوزستان و یا سایر مناطق آب مشکلات اساسی دارد . اگر امکانات رفاهی و زیر ساخت های یک روستا برآورده نشود مهاجرت صورت میگیرد و کیفیت زندگی در سایر مناطق نیز کاهش میابد. روستای دهملا از توابع بندر هندیجان همچنان مشکل آب شرب دارد و این روستا که همجوار رودخانه زهره است از جمله مناطق فاقد آب سالم میباشد. به هیچ وجه قابل قبول نیست که در سال نود و هشت همچنان آب بی کیفیت در این مناطق وجود داشته باشد .
مردم در برخی از شهر های خوزستان آب را از تصفیه خانه های منصوب در خیابان ها و یا ماشین ها خریداری میکنند . پیر زنان و پیر مردانی که تنها در خانه زندگی میکنند برای حمل دبه های آب زجر مضاعف میکشند. آب برخی از شهر ها گل آلود است و به هیچ وچه چنین وضعیتی قابل قبول نیست. با چنین آبی مردم حتی نمیتوانند لباس و یا اتومبیل خود را بشورند.
در استانی که ریزگرد وجود داشته باشد سرمایه گزاری نیز رو به کاهش میرود و کیفیت زندگی نیز به شدت کاهش میابد. میتوان گفت که طی سالهای قبل باید این معضل را برطرف میکردند زیرا با چنین شرایطی صنعت و کار افرین به این شهرها ورود نمیکنند. سالیان سال است که خوزستان عمده بودجه کشور را تامین کرده است ولی با بی مهری مواجه بوده است. در این استان حتی در اکثر مواقع و در اکثر شهر ها بنزین یورو چهار عرضه نمیشود.
اگر امکانات کافی در شهرستانها قرار میگرفت این حجم مهاجرت به تهران صورت نمیگرفت. باید برنامه ریزی طوری صورت میگرفت که در سایر شهرستانها امکاناتی شامل بیمارستان ویا شغل مناسب وجود میداشت تا وضع تهران به چنین شکلی در نمی آمد. در استان خوزستان در بسایری از شهرها حتی امکاناتی همچون آب اشامیدنی هم وجود ندارد و مردم سالیان طولانی است به دلیل نبود آب مناسب در زجر و عذاب هستند و حتی آب در برخی از شهر ها برای شست و شوی اتوموبیل و یا لباس هم کارایی ندارد و آب کاملا گل آلود است.
دیدگاه شما