بیژن زنگنه علاوه بر تلاش برای صادرات نفت ایران در شرایط تحریم هر روز با اتهامات جدید روبرو است که در آخرین مورد آن می‌توان به ماجرای کارگران هپکو و خصوصی‌سازی این شرکت اشاره کرد. اما این هجمه‌ها چرا و از سوی چه کسانی انجام می‌شود؟
۱۳ سال پیش در قالب خصوصی‌سازی که بعدها ثابت شد چندان با فکر صورت نگرفت، بزرگترین کارخانه تولید ماشین‌آلات راه سازی، کشاورزی و معدنی ایران به بخش خصوصی واگذار شد اما زمان زیادی لازم نبود تا خصوصی‌سازی به بحرانی برای این کارخانه تبدیل شود. همانگونه که خصوصی‌سازی دامن کارگران هفت تپه و بیشتر شرکت‌های خصوصی شده را گرفت.
داستان هپکو آنقدر بالا گرفت که یکبار خصوصی‌سازی آن باطل شد و این شرکت از واگن‌سازی کوثر به شرکت هیدرو اطلس منتقل شد. با این حال همچنان مشکلات ادامه دار شد. اما در این بین موضوعی که بر سر زبان‌ها افتاد، حضور بیژن زنگنه در هیات مدیره هپکو بعد از خصوصی سازی بود و به نوعی وی به عنوان دلیل مشکلات این شرکت معرفی شد.
در واقع، خصوصی‌سازی کارخانه‌ای که افتخار خاورمیانه بود و مشکلات را برای کارگران ایجاد کرد بر گردن یک نفر افتاد.
زنگنه مقصر اصلی معرفی شد و حتی با انتساب جعلی عطاریان (خریدار اول هپکو) به عنوان باجناق شیخ الوزرا پا را فراتر گذاشتنند، موضوعی که البته تکذیب شد.
زنگنه در واکنش به خبری مبنی بر حضور وی در هیات مدیره هپکو بعد از خصوصی‌سازی گفته که دروغ‌هایی در مورد هپکو عنوان شده و مشخص نیست چه نیتی دارند. اگر دروغ گفتن مالیات داشت دولت بیشتر از درآمد نفت از آن کسب درآمد می‌کرد.
وی تاکید کرد که هر وقت وزارت نفت در افکارعمومی مقبول می‌شود عده‌ای شایعات پخش می‌کنند که وزارت نفت را اذیت کنند.
از سوی دیگر شایعاتی مبنی بر بده‌بستان‌های مالی بین وزیر نفت و صاحب قبلی هپکو مطرح می‌شود. این در شرایطی است که زنگنه در دوران کوتاه حضور در هیات مدیره این شرکت از هپکو هیچگونه دریافتی نداشته بلکه بر اساس قراردادی که با شخص مالک داشته حقوقی دریافت کرده که کمتر از 10 درصد ارقامی است که اخیرا مطرح شده است.
همچنین نام زنگنه به عنوان متهم ردیف اول واردات دستگاه‌های دست دوم چینی وغیرچینی مطرح می‌شود اما در دوره ای که زنگنه در هیات مدیره هپکو حضور داشت هیچ دستگاه و ماشین آلات چینی و غیرچینی وارد این شرکت نشده است و مجموع این اتهامات در حالی چند روزی است که در فضای مجازی دست به دست می‌شود که هیچ سند و مدرکی در این مورد ارائه نشده است.
به نظر می رسد در حالی که وزارت نفت در خط مقدم جنگ اقتصادی قرار دارد و به دنبال راه‌حل برای صادرات و دریافت پول نفت است، برخی افراد در داخل کشور تلاش می کنند تا سد دفاعی ایران در برابر تحریم‌ها را هر روز تضعیف کنند و در این راه گاهی از تهمت به وزیر در ماجرای کارگران هپکو استفاده می‌کنند و گاهی نیز دست به دامن تحریم های آمریکا می‌شوند که چرا نام وزیر نفت در بین تحریم‌شدگان قرار ندارد.
دیدگاه شما