انتخابات مجلس دوازدهم برای اصولگرایان بیش از اصلاح طلبان حائز اهمیت است. این طیف سیاسی بعد از 8 سال توانست با نقد مستمر مجلس دهم و دولت حسن روحانی نگاه جامعه را با خود همراه سازد اما وقتی کرسی‌های قدرت در پاستور و بهارستان را به دست گرفت، برخلاف پیش بینی‌ها نتوانست حتی انتظارات حداقلی مردم را تأمین کند.
امروز نمایندگان مجلس یازدهم خیلی صریح و آشکار از بی اعتمادی مردم به خود گلایه می کنند و می گویند «در حوزه های انتخابیه مورد نقد تند و توهین‌آمیز موکلان‌مان هستیم.» این وضعیت در واقع زنگ خطر را برای جریان اصولگرا به صدا در می آورد که جامعه مستعد تغییر ذائقه سیاسی است و کاری در مجلس و دولت نشود، احتمال دارد دوباره مردم به سمت جریان اصلاحات شیفت کنند.
البته موضوع آنجا حادتر می شود که هم اکنون اصولگرایان به قدری تشتت و تفرق دارند که بعید به نظر می رسد در انتخابات مجلس آینده بتوانند زیر یک چتر دور هم جمع شوند. اتفاقی که در انتخابات شوراها و ریاست جمهوری 1400 افتاد و نیروهای این جریان در دو قالب جداگانه ائتلاف نیروهای انقلاب و شورای وحدت به فعالیت پرداختند.
حال شواهد و قرائن حکایت از آن می کند که اصولگرایان برای انتخابات مجلس با حداقل 3 فهرست اصولگرایان سنتی (شورای وحدت)، اصولگرایان حامی قالیباف (ائتلاف نیروهای انقلاب) و اصولگرایان حامی رئیسی (جبهه پایداری) وارد صحنه رقابت شوند. در این صورت گرچه مشارکت حداقلی مردم می تواند شانس پیروزی اصولگرایان را افزایش دهد اما وقتی سبد رأی آنها تقسیم بر سه شود قاعدتا مقابل یک فهرست از جناح اصلاحات امکان دارد وضعیت شکننده ای را در عرصه رقابت تجربه کنند.
دیدگاه شما