سعید آجورلو در یادداشتی نوشته است: تقریبا مشخص است که بایدن رقیب آینده ترامپ خواهد بود. انتخاب او به عنوان نامزد نهایی حزب دموکرات حاصل رقابتی فشرده با سندرز سوسیالیست بود. این رقابت بازتاب دهنده شکاف میان سوسیالیسم و لیبرالیسم درون حزب دموکرات است.
از انتخابات سال ۲۰۱۶ این شکاف با انرژی جوانان فعال شد و سندرز را به عنوان «مارکس » آمریکا درسرزمین «امپریالیسم »به جهان شناساند. پیرمردی که علیه «سیستم» در ایالات متحده شورش کرد. بدون اتکا به سرمایه داران بزرگ، بدون حمایت ابررسانه ها، بدون حمایت روسای حزب دموکرات توانست « وال استریت سیاست» را راه بیندازد .
او از منظر توجه به جامعه شناسی ترامپ حزب دموکرات بود که اگر ترامپ رویای «ملی گرایی »و مقابله با چین را به طبقه «متوسط غیرکلان شهری» می فروخت و علیه لیبرالیسم اوباما شورش می کرد تا پوپولیسم را به کاخ سفید ببرد، سندرز از «سوسیال دموکراسی اروپایی » صحبت می کرد که باید مقابل بحران لیبرالیسم در آمریکا به پا خیزد. بخت اما مانند ترامپ با سندرز همراه نبود تا آن گونه که ترامپ بر « محافظه کاری» در حزب جمهوری خواه غلبه کرد توانایی چیره شدن بر « لیبرالیسم» حزب دموکرات را داشته باشد.
سندرز که قرار بود صدای « طبقه متوسط فرودست» و لولای جنبش « جاماندگان» در آمریکا شود قافیه را به نماینده « طبقه متوسط شهری» باخت تا مانند سال ۲۰۱۶ حزب دموکرات از طناب چپ برای انداختن راست بالا نرود . غافل از آنکه راست آمریکایی خود در دامن چپ غلتیده که پوپولیسم خود سوسیالیسم جمهوری خواهان است.
بایدن بیشتر از آنکه نماینده جامعه شناسی در مقابل ترامپ باشد که خود فرزند جامعه شناسی است، نماینده سیاست است دقیقا مانند هیلاری کلینتون.
حزب دموکرات تغییر مشی نمی دهد و حاضر نیست با سلاح سوسیالیسم گردن پوپولیسم را بزند حتی اگر لیبرالیسم جو بایدن نماینده تمام حزب دموکرات نباشد.
هیلاری کلینتون و جو بایدن سیاست مداران ماقبل ترامپ و بوریس جانسون هستند. سیاست مداران قبل از پوپولیسم. سیاست مداران عصر رای طبقه کارگر به حزب کارگر و سوسیالیست ها. سیاست مداران « مرکزگرایی» که عادت به قمار برای فتح سیاست ندارند. سیاست مداران جامعه نرمال مدرن نه جامعه قطبی شده . سیاست مداران عصر لیبرالیسم نه عصر پوپولیسم. سیاست مداران مطلوب روشنفکران کافه ای و نخبگان و طبقه متوسط جدید نه »همه چیز دان های » غیر کلان شهری و حاشیه.
لیبرال های آمریکایی با ادعای جهان شمولی و «جهان وطنی »اکنون در دام هیتلر عصر جدید افتاده اند که نه جمهوری خواه که به واقع یک پوپولیست است. اگر هیتلر دشمن اصلی را آنگلوساکسون ها می دانست ، هیتلر جدید اسلحه خود را مقابل چین گرفته است. اروپا را وقعی نمی نهد و اتحاد با بریتانیا را کافی می داند. از دموکراسی علیه دموکراسی استفاده می کند و در حال خفه کردن لیبرالیسم است. پس از اینکه دشمن اصلی اش به میدان آمده شادمان است. چه بسا سوسیالیسم سندرز ، پادزهر پوپولیسم بود اما مصاف با لیبرالیسم جو بایدن نبرد مورد علاقه ترامپ است.
اگر بایدن شکست بخورد، حزب دموکرات باید به دنبال سندرز معتدل شده یا اوبامای جدید برای ۲۰۲۴ بگردد و اگر ترامپ شکست بخورد ، لیبرالیسم دو رقیب را شکست داده؛ سوسیالیسم و پوپولیسم.
دیدگاه شما