درگیری‌های ارتش ترکیه و نیروهای کرد شمال سوریه مسئله‌ای امنیتی است که می‌تواند ابعاد جدیدی به خود بگیرد. این مسئله نتیجه سیاست‌های اشتباه ترکیه علیه دولت بشار و همچنین خطای اکراد سوریه در اعتماد به آمریکا است.
در حال حاضر هم گروهک‌های «پ.ک.ک» و «پژاک» بخشی از نیروهای خود را به کمک نیروهای «قسد» در شمال سوریه گسیل گرده‌اند تا در مقابل نیروهای نظامی ترکیه مقابله کنند.
چالش امروز کشور ترکیه دقیقاً بازتاب سیاست‌های اشتباه این کشور در سوریه است و اردوغان فعلا باید با چالش‌های امنیتی که با سیاست «صدور تروریسم در سوریه» برای خود آفرید، دست و پنجه نرم کند.
به نظر می‌رسد دولت ترکیه که خود را به دلیل نتایج غافلگیر کننده جنگ سوریه، که مهمترین پیامد آن ناکامی آنکارا در تشکیل حکومت دست نشانده اخوانی در دمشق بود، بازنده می‌داند. ترکیه هزینه گسترده مالی و نظامی و امنیتی زیادی متحمل شد تا به اهداف خود در سوریه برسند اما چنین هدفی با هنر نمایی جمهوری اسلامی ایران که رهبری محور مقاومت را بر عهده دارد نه تنها به نتیجه‌ای نرسید بلکه حمایت، تجهیز و هدایت تروریست‌ها همچون بومرنگی آثار و پیامدهای منفی خود را بر سیاست‌های امنیتی و منطقه‌ای دولت اخوانی اردوغان گذاشت.
از سوی دیگر حمایت‌های گسترده ارتش و سازمان اطلاعات ترکیه (میت) از داعش، النصره و احرار الشام و ده‌ها گروه تروریستی دیگر اکنون برای سردمداران دولت مرکزی آنکارا نه تنها به یک موفقیت بلکه به یک تهدید امنیتی تبدیل شده است و در حال حاضر هم با این تهدید دست به گریبان هستند.
همچنین تلاش گروه‌های تجزیه طلب اکراد سوریه و ترکیه به رهبری ایالات متحده برای تجزیه مناطق شمالی سوریه، ترکیه را به این نتیجه رسانده است که اگر چاره‌ای در این خصوص اندیشیده نشود دیر یا زود بحران امنیتی فراگیری در مناطق جنوب شرقی این کشور دامن گیر حزب عدالت و توسعه خواهد شد.
هر چند که شاید در ابتدا دولت اردوغان که به دنبال مناطق امن به عمق ۳۶ کیلومتر و طول ۴۰۰ کیلومتر در مناطق شمال سوریه است، بتواند به موفقیت‌های مقطعی دست یابند اما نمی‌توانند برای یک مدت طولانی در خاک سوریه دست به عملیات نظامی بزنند.
به نظر می‌رسد این درگیری در مناطق کرد نشین سوریه توسط اردوغان نه فقط حاکمان ترکیه را دچار دردسر خواهد کرد بلکه باید فرجام سیاسی رجب طیب اردوغان را نیز در آستانه یک فرجام خطرناک در میان مردم ترکیه تصور نمود.
از سوی دیگر نیز نیروهای به اصطلاح دمکراتیک (اکراد) دیر یا زود باید به سمت دولت سوریه بروند و رویاهای تجزیه طلبانه آنان یقینا شکست خواهد کرد.
دیدگاه شما