رسول کربکندی در خصوص تفاوت‌های مربیان، بازیکنان و رفتارهای آنها با مردم عادی که باید در زندگی خصوصی و ورزشی‌شان شکل بگیرد، گفت: در دوران مربیگری‌ام وقتی به کلاس‌هایی می‌رفتم و در آنها بحث می‌کردیم، همیشه سفارشم به بقیه این بوده که مربیان و بازیکنان با افراد معمولی فرق می‌کنند. ممکن است وقتی در خیابان نزاعی صورت می‌گیرد، مردم عادی حتی یک چاقو هم دستشان باشد، اما ما چون ورزش و فوتبال حرفه‌ای را انتخاب کرده‌ایم باید مراقب باشیم چنین رفتارهایی از ما سر نزند.
پیشکسوت فوتبال ایران افزود: اتفاقا چند وقت پیش به یکی از بازیکنان ذوب آهن گفتم که یک آرزو در این دنیا دارم و آن هم این است که ورزش و ورزشکاران ما به معنای واقعی حرفه‌ای شوند. من امیدوارم همان طور که تفکر حرفه‌ای در پول‌های کلان به فکر و ذکر بازیکنان و مربیان تبدیل شده، در مواردی مثل رانندگی، رفتارهای کنار خط، حضور در مجامع عمومی و... نیز تاثیرگذار باشد. متاسفانه عدم رفتار حرفه‌ای باعث شده تا ما به این روز برسیم و یک مربی در وهله اول می‌تواند الگوی مربیان جوان‌تر و بازیکنان باشد و باید مراقب باشد چه رفتارهایی از او سر می‌زند.
سرمربی سابق ذوب‌آهن گفت: نوع پوشش یک مربی روی دید مردم اثرگذار است. یک مربی باید لباس تمیز، هماهنگ و رفتار شکیل داشته باشد. او باید به موقع به تمرینات بیاید و خیلی بد است که یک مربی دیرتر از بازیکن در محل تمرین تیمش حضور پیدا کند و بازیکن هم با دیدن این صحنه به ساعتش نگاه کند. مربی باید بالاترین اهمیت را به این رفتارها بدهد و اگر خودش نتواند این کار را بکند، چگونه اسم خودش را آموزگار یا مربی گذاشته است؟
وی با اشاره به رفتارهایی که از برخی مربیان و بازیکنان سر می‌زند گفت: حتی نوع مصاحبه‌ها، گفت‌وگو با داوران و دعوا می‌تواند مشکلاتی را در ورزشگاه‌ها ایجاد کند. رفتار یک بازیکن یا یک مربی می‌تواند یک استادیوم را به خشونت بکشد. ارکان فوتبال ایران باید بدانند که همه باید در چارچوب مقررات عمل کنند. من همیشه با خودم می‌گویم اگر از چراغ قرمز عبور کنم و یک تماشاگر علاقمند به فوتبال من را ببیند، آن وقت چه سوالی می‌پرسد؟ او پیش خود می‌گوید اگر این مربی قرار است الگو باشد، پس بهتر است ما او را الگو نکنیم. این روزها می‌بینم همکارانم در مصاحبه‌های قبل و بعد از بازی مد کرده‌اند که اگر باختند، همه چیز را گردن داور بیندازند. به خاطر همین است که خیلی از داوران ما کناره‌گیری می‌کنند چون به آنها توهین می‌شود. برای همین است که کمیته داوران برای بازی‌های لیگ برتر و چیدمانش بعضی مواقع دچار مشکل می‌شود.
کربکندی در پاسخ به این سوال که اگر فرزندش در گوشی تلفن همراهش عکس یکی از مربیان تیم ملی فوتبال ایران را در حال قلیان کشیدن به وی نشان بدهد، او چه دیدگاهی دارد، گفت: من اولین چیزی که می‌توانم بگویم این است که این شخص اشتباه به فوتبال آمده است. مربی‌ای که قلیان می‌کشد، به جایگاه خودش و بقیه مربیان بی‌احترامی کرده و وقتی من خودم سیگار بکشم، چگونه می‌توانم به فرزندم بگویم سیگار یا قلیان نکش؟ طبیعتا مربی‌ای که این کار را می‌کند نباید انتظار داشته باشد که شاگردش به حرف او گوش کند. شاید به خاطر همین مسائل است که خیلی از خانواده‌ها اجازه نمی‌دهند فرزندشان به ورزشگاه بروند، چون ممکن است چیزهای خوبی در آنجا یاد نگیرند.
وی در خصوص اینکه وقتی یک مربی تیم ملی که در بالاترین سطح بازیکنان نوجوان را آموزش می‌دهد، در رستوران عمومی با یک قلیان دیده می‌شود، چه کسی باید با او برخورد کند، گفت: از ماست که بر ماست. وقتی یک مجموعه مثل فدراسیون فوتبال برای تیم ملی مربی انتخاب می‌کند، کار را باید خیلی فراتر از کار باشگاهی ببیند. من چندی پیش مصاحبه‌ای با یک رسانه خارجی در مورد تیم ملی فوتبال انجام دادم، ولی کمیته اخلاق بلافاصله من را بازخواست کرد. من هم گفتم که فقط حرف فوتبالی زدم و اصلا آدم سیاسی نیستم. وقتی کمیته اخلاق و فدراسیون فوتبال به این مسائل رسیدگی می‌کند، چرا نباید به بدآموزی یک مربی فوتبال که قلیان می‌کشد و وظیفه هدایت تیم ملی کشور را برعهده دارد رسیدگی کند. با این شرایط ما همه باید نگران باشیم که بازیکنان تیم ملی ما شب از اردوها بیرون نروند و قلیان نکشند.
وی در پایان صحبت‌هایش گفت: وقتی الان در صفحات مجازی عطسه و سرفه کردن افراد را درمی‌آورند، مربیان و بازیکنان باید حواسشان باشد که در فضایی نباشند که قلیان بکشند و همه آنها را ببینند.
دیدگاه شما