این پست اما هدفی غیر این دارد، هم دوره ای های من که چندان هم دور نیست بیاددارند که مدیران وبرنامه سازان زیادی از خود میپرسیدند آیا میشود درحوزه های دیگر هم نود داشت؟مثلا نود فرهنگی، نودسیاسی، نودسینمایی(همین هفت درب وداغان)؟ درآرزوی ساختن برنامه ای بودیم چالشی، شفاف، پراز سوؤال و جواب که به داد فرهنگ و هنر و شعر و موسیقی و کتاب و چه وچه برسد. چون اعتقاداشتیم امید داشتیم علاقه داشتیم به وطن! حالا سال۹۹ در نقطه ای نشسته ایم که چالش وسووؤال که هیچ، ازیک سکانس فیلم سی سال پیش هم نگران شده ایم که نکند از طرف ستون پنجم باشد!
آقایان چرا دوستان و همکاران و نیروهایتان را یک شبه ستون پنجمی خطاب میکنید؟چه لذتی میبرید از کنار زدن کسانی که برای شما کار کردند؟؟جذب حداکثری کجاست؟؟؟مگر یک نسل را شما با تلویزیون وسینما وکتاب و..بزرگ نکردید؟ چرا انقدر بی هوا وترسیده ونگران همه را از خود میرانید؟؟ تا کی پس روی؟
پ.ن.شاید باید بپرسم شما هیچ علاقه ای به یک قدم حتی جلوتر رفتن دارید؟؟افسوس
دیدگاه شما