به گزارش خبرآنلاین: این مواد سبز رنگ به نام «ناس» با بسته بندی و مارک‌های گوناگون در جعبه‌های کوچک و بزرگ در مقابل بیشتر مغازه‌های یک بازارچه به فروش می‌رسد؛ طبق تحقیقات میدانی خبرنگار«خبرآنلاین» بیشتر خریداران و فروشندگان این نوع مواد در بازار مولوی را مهاجران افغانستانی تشکیل می‌دهند.
علت به وجود آمدن بورس خرید و فروش «ناس» در محله مولوی بر می‌گردد به سبک سنتی بودن این بازارچه که همانند بازارهای کشور افغانستان طراحی شده و مورد استقبال افغان‌های ساکن تهران قرار گرفته به طوری که روزانه جمعیت زیادی از مهاجران افغانستانی برای خرید روزمره‌شان رهسپار این بازار می‌شوند.
البته بیشترین فروشندگان این مواد نیز افغانستانی هستند و در جنوب غربی چهار راه مولوی در مقابل ورودی اصلی بازارچه امین‌السلطان مستقراند، هر یک از فروشنده‌ها جعبه‌ای در مقابل خود قرار داده و این مواد را با مارک‌های گوناگون که بدون تاریخ هستند برای مشتریانشان به نمایش در می‌آورند.البته ایرانی‌ها هم مشتری ناس هستند اما در کل تعداد ایرانی‌های خریدار ناس کمتر هستند.
یکی از فروشندگان این مواد که اهل افغانستان است در همجواری یک مغازه ساندویچ فروشی در نبش جنوب غربی چهار راه مولوی بساط کرده، در خصوص قیمت «ناس» میگوید:«مواد بسته‌بندی شرکتی از کیفیت پایین‌تری برخوردار است و قیمت آن از ۲هزار تومان تا ۸هزار تومان خرید و فروش می‌شود، اما موادی که به شکل فله عرضه می‌شود کیفیت بهتر دارد، یک کیلوی آن نزدیک به ۵۰ هزار تومان است.»
وی که خود را « احمد» معرفی می‌کند، در ادامه صحبت هایش میگوید:« بیشتر خریداران این محصول را هموطنان‌مان تشکیل می‌دهند و اندک مشتری داریم که ایرانی باشند، از صد مشتری شاید ۱۰ نفرشان را ایرانی‌ها تشکیل می‌دهند، از سوی دیگر ایرانی‌هایی که این مواد را مصرف می‌کنند، اهل استان‌های مرزی کشورمان هستند که در تهران زندگی می‌کنند و برای تهیه ناس به سراغ ما می‌آیند.»
از او می‌پرسیم برخی از این مواد رنگ سبزی‌تری نسبت به دیگر مواد دارند، علت چیست؟ میگوید:« این بسته بندی‌ها آماده مصرف است به طوری که مصرف کننده دیگر نیازی نیست این مواد را به محیطی انتقال دهد و سپس اقدام به تهیه و آماده سازی آن کند، بلکه در همین محیط (بازار مولوی) می‌تواند آن را مصرف کند، مقدار وزن این بسته ها ۴۰ گرم و قیمت آن یک هزار تومان است.»
ایرانی‌ها مصرف نمی‌کنند
در ورودی این بازار مغازه‌ای وجود دارد که لباس می‌فروشد در این مغازه کمین می‌کنیم تا ببینیم بیشتر مراجعه کنندگان به فروشندگان «ناس» را چه کسانی تشکیل می‌دهند؛ اغلب رهگذرانی که از مقابل فروشندگان «ناس» عبور می‌کنند بدون توجه و مکث کردن به راه خود ادامه می‌دهند و اما مشتری‌های طرفدار ناس که حتی از نوجوانان هم هستند، جلوی بساط توقف و خرید می‌کنند.
با یکی از نوجوانان که برای خرید این مواد آمده هم صحبت می‌شویم؛ او میگوید:« ناس همانند سیگار است، این مواد بین افغانستانی‌ها، پاکستانی‌ها و برخی از ایرانی‌ها رایج است، البته به دلیل نیکوتین فراوانی که دارد باعث اعتیاد می‌شود.»
از او می‌پرسیم، این مواد آرام بخش و تسکین کننده درد است یا از نوع مواد صنعتی توهم‌زا به حساب می‌آید؟ پاسخ می‌دهد:« هیچ کدام نیستند، یک ماده بی خاصیت است مثل سیگار.»
فروشنده این مواد که در حال مشاهده صحبت‌های ما با این نوجوان است، روبه ما می‌کند و میگوید:« برخی از ناس‌ها در ایران ساخته می‌شود، استان اراک یکی از مناطق تولید آن در ایران است؛ البته بیشتر تولید این مواد در کشور افغانستان است.»
این فروشنده ادامه می‌دهد:« این مواد در تمامی محلات تهران خرید و فروش می‌شود بیشتر نیز عطاری‌ها آن را می‌فروشند، اما مصرف کننده واقعی برای اینکه محصول ارزان‌تر و با کیفیت‌تر به دستش برسد خودش را به این محل می‌رساند.»
او علت این که چرا این بازار بورس خرید و فروش این مواد شده است، این طور عنوان می‌کند:« این بازار شباهت زیادی به بازارهای شهر هرات و کابل در کشور افغانستان دارد به همین منظور افغانستانی‌های زیادی که در تهران زندگی می‌کنند برای خرید مایحتاج‌شان به این بازار مراجعه می‌کنند و چون جمعیت زیادی از افغان‌ها از این مواد استفاده می‌کنند ناس نیز در این محیط به فروش می‌رسد.»
در وسط این بازار درست مقابل مسجد حمزه سیدالشهدا(ع) «نادر احمدی» از دست فروشان قدیمی این بازار بساطش را پهن کرده است، میگوید:« ناس فروشان درآمد خوبی نسبت به برخی از کسب و کارهای دیگر در بازار مولوی دارند؛ چرا که ناس فروشان روزانه بین ۳کیلو تا ۱۰ کیلو می‌فروشند و از حاشیه سود خوبی برخوردار هستند.»
پیرمرد دیگری که خود را «محسن _ک» از کسبه قدیمی این بازار معرفی می‌کند، معتقد است: «فروش ناس در این بازار ۸ سالی است رواج پیدا کرده و در گذشته این مواد جایی در این بازار نداشته است.»
ناس قانون ندارد
در این بازار سرمان را به هرطرف بچرخانیم خرید و فروش ناس را مشاهده می‌کنیم، برخی از این ناس فروش‌ها پول‌های افغانی را به ایرانی تبدیل می‌کنند و گویا نقش یک صرافی را بازی می‌کنند، برخی از مغازه‌داران جلو مغازه‌شان را به برخی از افغانستانی‌ها برای فروش ناس اجاره می‌دهند، آن طور که یکی از آنها میگوید:« ماهیانه بین یک تا دو میلیون تومان اجاره بهای بساط کردن در جلو مغازه است.»
برای اینکه بدانیم خرید و فروش «ناس» جرم دارد یا نه به کانکس شماره ۲ کلانتری ۱۱۶ کلانتری مولوی که در فاصله ده قدمی با بازارچه امین‌السلطان پاتوق ناس فروش مستقر است مراجعه می‌کنیم، خودمان را برای افسری که در این کانکس نشسته معرفی می‌کنیم؛ او که خوش برخورد است و در ابتدا می‌خواهد نامش درج نشود، میگوید:« این مواد منع قانونی برای فروشنده، خریدار و مصرف کننده ندارد، بنابراین بنده و همکارانم کاری با توزیع کنندگان آن نداریم که در این محل پاتوق کرده‌اند.»
او ادامه می‌دهد:« قانون‌گذار هیچ جرمی برای ناس در نظر نگرفته است چون جزو مواد مخدر تعریف نمی‌شود بلکه یک نوع محرک است، از سوی دیگر نیروی انتظامی بیشتر تمرکزش روی مواد فروشان و مصرف کنندگان دیگر مواد مخدر است.»
آزادی باید باشد
دکتر«مصطفی اقلیما» رئیس انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران در این باره به خبرنگار «خبرآنلاین» میگوید:«ناس تنها در دل تهران به فروش نمی‌رسد بلکه درمناطق شمال تهران نیز این مواد به فروش می‌رسد، این مواد یک ماده مخدر گیاهی اعتیادآور است که با برگ تنباکو ساخته می‌شود که طعم و بوی تندی دارد و بیشتر مصرف کنندگان آن افغانستانی‌ها هستند.»
او که دل پری از وضعیت اعتیاد در کشور دارد، میگوید:« با بگیر و ببندها اعتیاد کاهش پیدا نمی‌کند، نگاه کنید در موضوع ناس این مواد آزاد خرید فروش و مصرف می‌شود؛ البته درصد مصرف کنندگان در ایران بسیار پایین و می‌توان گفت در جامعه مصرف آن صفر است.»
وی که نزدیک به نیم قرنی است در حوزه پیشگیری از اعتیاد فعالیت دارد، میگوید:« تصور کنید پلیس افرادی که ناس خرید و فروش می‌کنند، دستگیر کند، آن وقت این افراد را کجا نگهداری کند، در حال حاضر برای نگهداری ۳۰ روز یک فرد زندانی ۳میلیون تومان هزینه تغذیه، بهداشت، نگهبان و...می‌شود، بنابراین باید موضوع اعتیاد ریشه‌ای برطرف شود، این موضوع نیز برمی‌گردد به کاهش تورم و ایجاد اشتغال تا افراد کمتری به سمت و سوی مواد مخدر از هر نوعی بروند.»
این کارشناس پیشگیری از اعتیاد می‌افزاید:« زمانی که آزادی در میان باشد اعتیاد کاهش پیدا می‌کند و بسیاری از هزینه‌های عمومی که از سوی دولت هزینه می‌شود کاهش پیدا می‌کند، برای نمونه یک زمانی در کشور بن‌هایی به افراد معتاد از نوع تریاک داده می‌شد که آنها تریاک‌شان را به شکل سهمیه تهیه کنند که دو ماه بعد از اجرای این طرح گفته شد ۴۰درصد از افراد مصرف کننده کاهش پیدا کرد. بنابراین با این اقدامات می‌توان دست قاچاق فروش و خرده فروشان را قطع کرد و از سوی دیگر پلیس دیگر در مرزها برای مقابله با قاچاقچیان هزینه انسانی و مالی نخواهد داد و اینکه زندان ها مملو از مصرف کننده مواد مخدر نخواهد بود.»
وی ادامه می‌دهد:« تمامی مواد مخدر برای سلامتی مضر است، اما درباره مصرف ناس سرگیجه، سردرد، تهوع، از دست دادن تعادل حرکتی و رفتاری، ایجاد حرکات غیرطبیعی در چشم، دندان‌قروچه، اختلال در خواب، وابستگی روحی روانی، لرزش، تغییرات فشارخون و ضربان قلب ، عدم تعادل رفتاری، زودرنجی، اختلالات تمرکز، اختلالات رفتاری، تأثیر در مخچه، بیماری‌های دهانی، سرطان حنجره، اختلالات و سرطان روده‌ی بزرگ و نارسایی‌های کلیوی و همچنین سرطان لثه تنها بخشی از عوارض این ماده‌ی مخدر است.»
دیدگاه شما