شاهرخ خان ضمن دفاع مستدل از بالیوود، معتقد است این سینما هنوز جای بسیار برای بهتر شدن و پیشرفت دارد. صنعت سینمای هند هنوز دست به گریبان جنبش "من هم" است، که سال گذشته در هند، انگشت اتهام را به سوی مردان بسیاری از جمله کارگردانان، بازیگران و تهیهکنندگان گرفت. در همایشی در مومبای، پایگاه بالیوود، شاهرخ خان گفت تصور می کند که جنبش "من هم"، تحولات بسیاری را در هند موجب شد:" حالا در دنیای سینما و رسانه ها، آگاهی بیشتری به وجود آمده است. مهمترین نکته این است که امروزه همه میدانند رفتار نادرست پوشیده و پنهان نخواهد ماند."
بالیوود همیشه به دلیل موسیقیها و رقصهای قابل پیش بینی و عجیب و غریبش نقد شده است. اما شاهرخ خان معتقد است این ویژگی چیزی نیست که به این زودیها از بالیوود حذف شود: "موزیکالها همواره و همیشه وجود داشتهاند. موسیقیها و رقصها جزیی از روند داستانگویی در سینمای هند بودهاند. همیشه گفتهام بالیوود از جنس موسیقی و رقص است اما این تمام چیزی نیست که ما میخواهیم تعریف کنیم.
به گزارش بیبیسی، درباره جوایز اسکار، شاهرخ خان معتقد است روندی که منتهی به انتخاب فیلمهای برگزیده میشود باید تغییر کند. هند در طول تاریخ آکادمی اسکار فقط سه بار در بخش بهترین فیلم زبان خارجی نامزد شده است. هرگز اما جایزه بهترین فیلم بینالملل را نبرده است. بخشی از مشکل شاید این است که موضوعات فیلمهای سینمای هند با ذائقه داوران آکادمی اسکار سنخیتی ندارند: "گاهی ما فیلمی را برای ارسال به آکادمی انتخاب میکنیم که از دید خودمان فیلم خوبی است اما اغلب اشتباه میکنیم. شاید اسکار برداشت متفاوتی از سینما دارد. تصور میکنم دستاندرکاران سینمای ما باید باید بدانند انتظار آکادمی اسکار از سینمای هند چیست."
پس از شکست سنگین فیلم "وقتی هری سجال را دید" در گیشه، شاهرخ خان ترجیح داد وقتش را بیشتر صرف خانواده و تهیهکنندگی کند. او میگوید: "مطمئنم ما این فیلمها را بد ساختیم. باید اینطور دید که شما داستانی برای تعریف کردن دارید. گاهی میتوانید خوب و درست تعریفش کنید و گاهی هم نمیتوانید. در هند همه بلدند کریکت بازی کنند و فیلم بسازند.(میخندد) من تمایلی ندارم شکست یا پیروزی را روشنفکرانه جلوه دهم، ساده سازی یا پیچیدهاش کنم. از نظر من هیچ دلیلی برای بد ساخته شدن یک فیلم وجود ندارد جز آنکه داستان آن را بد تعریف کردیم.
از جنبههای شگفت زندگی شاهرخخان، طرفداران بسیار زیادش است. شیفتگانی که پس از این همه سال از تعدادشان کاسته نشده است. او شگفتیاش از این همه علاقه مردم به خودش را پنهان نمیکند: "این واقعیت که من ناگهان تبدیل به ستارهای بزرگ و مهم شدم، هنوز برای خودم قابل درک نیست. هنوز نمیتوانم بفهمم چرا من و نه کسی دیگر."
دوستداران او مقابل خانهاش در مومبای ساعتها منتظر میمانند تا با او که به آنان احترام می گذارد، حرف بزنند و عکس سلفی بگیرند. شاهرخ خان میگوید: "همیشه و هنوز از این که مردم پس از این همه سال تا این حد به من عشق میورزند، بهتزدهام. برای من دیدار با تمامی آنها بسیار مهم است. من عاشق مردمی هستم که به من عشق دارند. واقعا دوست دارم آنها را ببینم چون کارم چنین فرصتی به من نمیدهد . من ساعتها در استودیو مشغول کارم."
اما تمام توجهاتی که به شاهرخ خان می شود همیشه هم جنبه مثبت ندارد. شرکتش در تبلیغات کرمهای سفید کننده پوست، انتقادات فراوانی برانگیخت. منتقدان میگویند استفاده از محصولاتی چون کرم سفید کننده پوست صورت، مروج استانداردهای نژادپرستانه زیباییاند. موضع او در قبال این انتقادات، منفعلانه است: "من همیشه به مردم میگویم محصولات شما را انتخاب میکنند نه شما محصولات را. بله. مردم بسیار از من درباره انتخاب محصولات سوال میکنند. من برمیگردم و میگویم این محصولات مرا انتخاب کردهاند، این قانونی است."
در ۵۴ سالگی، شاهرخ خان مردی به نظر میرسد که از پوست واقعی خود راضی و با خودش در صلح است. او میگوید: "میراث واژه بسیار بزرگی است. من هرگز برای آیندگان کار نکردم. من برای خوشبختی کار کردم. اما صادقانه بگویم، برای من مهم این است که بتوانم بگویم تمام تلاشم را کردم. من خیلی کار کردم. فکر میکنم این میتواند برای همه مردم به مثابه مانترا باشد."//ایران آرت
دیدگاه شما