هادی بهجت تبریزی فرزند استاد شهریار ساعت ۱۱ شب گذشته ( جمعه ۱۲ مهر ماه) در خیابان ۱۷ شهریور جدید در یک سانحه رانندگی با پژو پارس ( پیاده در حال گذر از خیابان ) تصادف کرده و دچار مصدومیت شدید شد.
وی در حال حاضر در بیمارستان امام رضا (ع) تبریز بستری است.
علیار راستگو معاون سیاسی و امنیتی استاندار آذربایجان‌شرقی و بهروز مهدوی فرماندار شهرستان تبریز ظهر امروز از هادی بهجت تبریزی فرزند استاد شهریار عیادت کردند.
معاون استاندار و فرماندار تبریز به همراه محمد محمدپور مدیرکل اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی تبریز روند درمان فرزند شهریار را پیگیری کردند.
سید محمدحسین بهجت تبریزی در سال 1285 هجری شمسی در روستای زیبای «خشکناب» آذربایجان متولد شده است.
او در خانواده‌ای متدین، کریم‌الطبع و اهل فضل پا بر عرصه وجود نهاد. پدرش حاجی میر آقای خشکنابی از وکلای مبرز و فاضل و عارف روزگار خود بود که به سبب حسن کتابتش به عنوان خوشنویسی توانا مشهور حدود خود گشته بود.
شهریار که دوران کودکی خود را در میان روستائیان صمیمی و خونگرم خوشکناب در کنار کوه افسونگر «حیدر بابا» گذرانده بود همچون تصویربرداری توانا خاطرات زندگانی لطیف خود را در میان مردم مهربان و پاک‌طینت روستا و در حریم آن کوه سحرانگیز به ذهن سپرد.
او نخستین شعر خویش را در چهار سالگی به زبان ترکی آذربایجانی سرود، بی‌شک سرایش این شعر کودکانه، گواه نبوغ و قریحه شگفت‌انگیز او بود.
شهریار شرح حال دوران کودکی خود را در اشعار آذربایجانیش بسیار زیبا، تاثیرگذار و روان به تصویر کشیده است.
طبع توانای شهریار توانست در ابتدای دهه سی شمسی و در دوران میانسالی اثر بدیع و عظیم « حیدربابایه سلام» را به زبان مادریش بیافریند.
شهریار دوران کودکی خود را در میان روستائیان پاکدل آذربایجانی گذراند. اما هنگامی که به تبریز آمد مفتون این شهر جذاب و تاریخ‌ساز و ادیب‌پرور شد. دوران تحصیلات اولیه خود را در مدارس متحده، فیوضات و متوسطه تبریز گذراند و با قرائت و کتابت السنه ترکی، فارسی و عربی آشنا شد.
شهریار بعدا به تهران آمد و در دارالفـنون تهـران به تحصیل ادامه داده و تا آخر مـدرسه طب تحـصیل کرد و در چـند مریض‌خانه هـم مدارج اکسترنی و انترنی را گـذراند ولی سال آخر تحصیل به عـلل عـشقی و ناراحـتی خیال و پـیش‌آمدهای دیگر از ادامه تحـصیل محروم شد و با وجود مجاهـدت‌هـایی که بعـداً توسط دوستانش به منظور تعـقـیب و تکـمیل این یک سال تحصیل شد، شهـریار رغـبتی نشان نداد و ناچار شد که وارد خـدمت دولتی بـشود؛ چـنـد سالی در اداره ثـبت اسناد نیشابور و مشهـد خـدمت کرد و در سال 1315 به بانک کـشاورزی تهـران داخل شد.
شهـریار در تـبـریز با یکی از بـستگـانش ازدواج کرده، که ثـمره این وصلت سه فرزند دو دختر به نام‌های شهرزاد و مریم و یک پسر به نام هادی می‌باشد.
از دوستان شهریار، مرحوم شهـریار، مرحوم استاد صبا، استاد نـیما، فـیروزکوهـی، تـفـضـلی، سایه و زاهدی رامی‌تـوان اسم بـرد.
شهـرت شهـریار تـقـریـباً بی‌سابقه است، تمام کشورهای فارسی زبان و ترک زبان، بلکه هـر جا که ترجـمه یک قـطعـه او رفته باشد، هـنر او را می‌سـتایـند.
منظومه «حیدر بابایه سلام» در سال 1322 منتشر شد واز لحظه نشر مورد استقبال قرار گرفت.
«حـیـدر باب» نـه تـنـهـا تا کوره ده‌های آذربایجان، بلکه به ترکـیه و قـفـقاز هـم رفـته و در ترکـیه و جـمهـوری آذربایجان چـنـدین بار چاپ شده است، بدون استـثـنا ممکن نیست ترک زبانی منظومه «حـیـدربابا» را بشنود و منـقـلب نـشود.
این منظومه از آثار جاویدان شهریار و نخستین شعری است که وی به زبان مادری خود سروده است.
دیدگاه شما