در ابتدا باید به توضیحی کوتاه در رابطه با خون بپردازیم؛
به طور کلی، ۴ نوع گروه خونی وجود دارد: AB ،B ،A و O. براساس آنتی ژن های موجود روی سطح گلبول قرمز، گروه خونی هر فردی مشخص می شود. هر یک از این گروه های خونی نیز البته به دو دسته + و - تقسیم می شوند.
دو نوع آنتی ژن وجود دارد: A و B. اگر شما آنتی ژن A را داشته باشید، گروه خونی شما A است و اگر آنتی ژن B را داشته باشید، گروه خونی تان B است. زمانی که هر دو را دارید، نام آن به AB تغییر پیدا می کند و وقتی هیچ کدام را نداشته باشید، گروه خونی تان O است.
وقتی آنتی ژنی روی یک گلبول قرمز وجود داشته باشد، بنابراین آنتی بادی مخالف آن نیز در پلاسما وجود دارد. برای مثال، گروه خونی A، آنتی بادی ضد گروه خونی B را دارد و بالعکس. گروه AB هیچ یک از آنتی بادی ها را ندارد و گروه O هر دو را دارد. آنتی بادی ها در زمان تولد وجود ندارند اما بعدها طی دوران نوزادی به وجود می آیند و تا آخر عمر پابرجا می مانند.
به همین دلیل است که خون گروه O را می‌توان به تمامی افراد تزریق کرد و افرادی با گروه خونی AB قادر نیستند به فردی که گروهی غیر از آنها دارد، خون بدهند.
حال در سه مورد ممکن است مشکل به وجود آید:
۱. اگر گروه خونی B به فردی با گروه خونی A تزریق شود.
۲. اگر گروه خونی A به فردی با گروه خونی B تزریق شود.
۳. اگر گروه خونی غیر از O به فردی با گروه خونی O تزریق شود.
پس از این سه مورد، پدیده‌ای به نام واکنش انتقال خون همولیتیک رخ می‌دهد. بدین شکل که سیستم ایمنی بدن گیرنده دست به کار شده و به خون انتقال یافته وحشیانه حمله می‌کند. بدین صورت این سلول‌ها از هم جدا شده و مواد شیمیایی بسیار مضری در سطح خون پخش می‌شوند.
در نتیجه شخص به شدت مریض شده و کلیه‌هایش از کار می‌افتند. از نشانه های این اتفاق ظهور علائم آنفلانزا و ادرار خونین رنگ است. پس از آن، به احتمال بسیار قوی، شخص شوکه شده و در نهایت می‌میرد. به همین دلیل است که متخصصان پزشکی این قضیه را بسیار بسیار جدی می‌گیرند
دیجیاتو
دیدگاه شما