جوش‌شیرین با نام علمی بیکربنات سدیم، پودری سفیدرنگ و محلول در آب است که خواص قلیایی ضعیفی دارد و در مصارف خانگی و طبی و صنعتی به کار می‌رود. در تحقیقات مشخص شده که جوش‌شیرین در دمای 70درجه سانتیگراد به گاز دی‌اکسیدکربن، آب و کربنات سدیم تجزیه می‌شود. در زمان بخور جوش‌شیرین به روش سنتی به نظر می‌رسد آنچه وارد دستگاه تنفس می‌شود گاز دی‌اکسیدکربن همراه با بخار آب است و ماده موثره جوش‌شیرین که همان بیکربنات سدیم است تنفس نمی‌شود.
مشابه این موضوع در بخور آب‌نمک است که پس از حرارت دادن آن فقط آب بخار شده و نمک ته‌نشین می‌شود.اما پژوهش‌های اثرات مطلوب بخور جوش‌شیرین در بهبودی بیماری‌های تنفسی حاکی از چیست؟ در این پژوهش‌ها روش بخور دادن جوش‌شیرین با فرم و دستگاه مخصوصی بوده که با بخور به شیوه سنتی ما متفاوت است. برای اطلاع صاحب‌نظران، نام این دستگاه نبولایزر و از فرم آئروسلی جوش‌شیرین استفاده شده است. در روش دستگاهی ماده موثره جوش‌شیرین به مجاری تنفسی راه پیدا می‌کند هر چند برخی متخصصان، بخور به روش دستگاهی را نیز موثر و ایمن نمی‌دانند.
بنابراین با توجه به مطالعات انجام شده، بخور جوش‌شیرین به روش سنتی نه‌تنها موثر نبوده بلکه ایمن هم نیست. استنشاق گاز دی‌اکسیدکربن که از تجزیه جوش‌شیرین حاصل می‌شود در غلظت‌های بالا به بدن و از جمله سیستم تنفس آسیب می‌رساند. حتی مواجهه در حد چند دقیقه با غلظت 4 درصد گاز دی‌اکسیدکربن باعث افزایش فشار خون، تنگی نفس، سرگیجه و سردرد می‌شود و تا حصول نتایج قطعی به‌کارگیری بخور جوش‌شیرین به روش سنتی توصیه نمی‌شود./جام جم
دیدگاه شما