پژوهشگران بریتانیایی می‌گویند از این پس بهتر است روی بسته‌بندی‌های مواد غذایی نوشته شود که فرد چقدر باید فعالیت بدنی کند تا کالری‌های موجود در آن محصول را بسوزاند.
آن‌ها می‌گویند اگر در نظر بگیریم که برای سوزاندن کالری موجود در هر پیتزا باید چهار ساعت راه برویم یا برای خوردن هر بسته شکلات ۲۲ دقیقه بدویم، باعث می‌شود در مورد هزینهٔ انرژی موادغذایی آگاهی بیشتری پیدا کنیم.
پژوهش‌ها نشان می‌دهد که برچسب‌ها به افراد کمک می‌کند تا زیاده‌روی نکنند. هدف، تشویق افراد به عادت‌های غذایی سالم‌تر برای مقابله با چاقی است.
بنا به نظر پژوهشگران دانشگاه لافبورو که ۱۴ پژوهش را زیر نظر داشتند، این نوع برچسب‌گذاری به طور میانگین ۲۰۰ کالری از مصرف روزانهٔ افراد را کاهش می‌دهد.
دربارهٔ کالری‌ها
مقدار انرژی موجود در هر واحد از مواد غذایی یا نوشیدنی با کالری (کیلوکالری) سنجیده می‌شود.
مردان روزانه حدود ۲۵۰۰ کیلوکالری و زنان حدود ۲۰۰۰ کیلوکالری انرژی برای کار‌های بدنی خود، از تنفس تا دویدن، نیاز دارند.
مصرف کالری بیش از میزانی که می‌سوزانید، باعث چاقی می‌شود، چون کالری‌های اضافی به صورت چربی ذخیره می‌شوند.
هر روزمقدار کمی اضافه خوردن، باعث چاقی می‌شود.
ممکن است به نظر خیلی زیاد نیاید، اما در مجله‌ٔ اپیدمولوژی و بهداشت جامعه گفته شده است که همین مقدار بر میزان چاقی در سراسر کشور اثر می‌گذارد. بیش از دو‌سوم بزرگسالان در بریتانیا اضافه‌وزن دارند یا چاق هستند.
پروفسور آماندا دیلی، پژوهشگر ارشد می‌گوید:" ما علاقمندیم راه‌های گوناگونی پیدا کنیم تا مردم در مورد آنچه می‌خورند، بهتر تصمیم بگیرند و تلاش می‌کنیم مردم بیشتر فعالیت بدنی داشته باشند".
برچسب مواد غذایی با "میزان فعالیت‌بدنی برای سوزاندن کالری" کار را برای مردم آسان‌تر می‌کند تا به آنچه می‌خورند توجه کنند و دست به انتخاب‌های بهتری بزنند.
پروفسور دیلی می‌گوید خیلی از افراد از مقدار فعالیت بدنی که برای سوزاندن کالری‌های میان‌وعده‌های غذایی یا تنقلات باید انجام دهند، تعجب می‌کنند. او می‌گوید: "ما می‌دانیم که مردم به طور معمول مقدار کالری‌های موجود در مواد غذایی را دست‌کم می‌گیرند".
"برای مثال وقتی یک کیک کوچک شکلاتی می‌خرید که ۵۰۰ کالری دارد، در برابر آن باید ۵۰ دقیقه بدوید. این دیگر چیزی غیر از رژیم گرفتن است. موضوع این است که به مردم آگاهی بدهیم که وقتی مواد غذایی را مصرف می‌کنند، در برابرش باید انرژی مصرف کنند. پس می‌توانند فکر کنند که "آیا من واقعاً می‌خواهم دو ساعت زمان برای سوزاندن کالری‌های این کیک شکلاتی صرف کنم؟ آیا این کیک شکلاتی واقعاً ارزشش را دارد؟ "
این انجمن می‌گوید: "این برچسب‌گذاری میزان مصرف کالری هر فرد را در برابر مقدار انرژی که باید بسوزاند، قرار می‌دهد. اینکه بدانیم چقدر خارج از حد متعارف قرار داریم، این میزان چاقی که با آن در کشور مواجه هستیم را هم تا حدودی توضیح می‌دهد. تغییرات کوچک می‌تواند تغییر بزرگ و فراگیری در زمینهٔ مصرف کالری ایجاد کند و در نهایت بر اضافه وزن اثر بگذارد".
پروفسور دیلی امیدوار است که تولید‌کنندگان بزرگ موادغذایی و فروشگاه‌های زنجیره‌ای به استفاده از این برچسب‌ها بر محصولاتشان تمایل نشان بدهند و این سامانه بتواند آزمونی "واقعی" داشته باشد. اما نگرانی‌هایی هم در مورد برچسب مواد غذایی مطرح شده است.
تام کوئین، از مؤسسهٔ خیریهٔ اختلالات تغذیه می‌گوید: " هرچند ما از اهمیت کاهش چاقی آگاه هستیم، اما برچسب زدن مواد غذایی به این صورت به طور باور‌نکردنی باعث تحریک کسانی می‌شود که مبتلا به اختلالات تغذیه هستند یا نسبت به آن آسیب‌پذیرند".
"ما می‌دانیم که بسیاری از افرادی که مبتلا به اختلالات تغذیه هستند مدام تلاش می‌کنند فعالیت بدنی بیشتری داشته باشند؛ پس اینکه دوباره به آن‌ها بگوییم که دقیقاً برای سوزاندن مواد غذایی خاصی چه مقدار فعالیت بدنی باید بکنند، خطر تشدید نشانهٔ بیماری آن‌ها را دارد".
دیدگاه شما