ظروف آشپزخانه که لاغرتان می کنند

براساس مطالعه ای جدید، شهرت عنصر مس به عنوان یک ماده مغذی اساسی برای فیزیولوژی انسانی گزارش شد زیرا براساس تحقیقات آزمایشگاهی، مس نقش مهمی در متابولیزه کردن چربی دارد. طی یک دهه گذشته با توجه به عملکرد های بیولوژیکی خاص، مس به عنوان یک فلز قابل استفاده در ظروف آشپزخانه، لوازم الکترونیکی، جواهرات و لوله کشی، توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. مشخص شده است که مس برای تشکیل گلبول های قرمز، جذب آهن، ایجاد بافت های هم بند و حمایت از سیستم ایمنی بدن مورد نیاز است. علاوه بر این موارد، یافته های جدید نشان دادند که مس نقش مهمی در متابولیسم چربی نیز دارد.

مس برای تجزیه سلول های چربی ضروری است تا بتوان از طریق آن انرژی لازم برای بدن را بدست آورد. هرچه از ظروف مسی بیشتر استفاده شود چربی بیشتری تجزیه خواهد شد. محققان در تلاشند تا رابطه کمبود این ماده مغذی را با چاقی و بیماری های مرتبط با آن کشف کنند.

مس در رژیم غذایی:

مس در یک روش طبیعی بطور بالقوه می تواند برای سوزاندن چربی نقش داشته باشد. این ماده مغذی در غذاهایی چون صدف خوراکی و سایر سخت پوستان خوراکی، سبزیجات برگ دار، قارچ، دانه ها، آجیل و لوبیا بسیار فراوان است.

 طبق اعلام سازمان غذا و تغذیه از انیستیتوی پزشکی، میانگین مس تقریبی رژیم غذایی برای بزرگسالان حدود 700 میکرو گرم در روز است و طبق آمار تنها 25 درصد از افراد روزانه مس کافی دریافت می کنند.

مس ماده ای نیست که بدن آن را تولید کند بلکه باید از طریق رژیم غذایی آن را دریافت کرد.

در برخی از رژیم های غذایی آسیایی، غذاهایی سرشار از مس وجود دارد اما در مصرف مکمل های آن باید احتیاط لازم را داشت زیرا دریافت مس زیاد ممکن است منجر به عدم تعادل با سایر مواد معدنی اساسی از جمله روی شود.

مس حکم ترمزی روی ترمز را دارد:

محققان رابطه چربی و عنصر مس را با استفاده از جهش ژنتیکی موش ها دریافتند. در این مطالعه مشخص شد که به علت بیماری ارثی ویلسون، مس در کبد آن ها جمع می شود. قابل ذکر است که این موش ها نسبت به سایر موش های معمولی از ذخایر متوسط چربی برخوردار بودند.

بیماری ویلسون در انسان نیز رخ می دهد و در صورت عدم درمان ممکن است که کشنده باشد.

تجزیه و تحلیل موش های مبتلا به این بیماری نشان داد که افزایش غیر طبیعی مس در مقایسه با سطح لیپیدها در کبد، پایین تر است. محققان موش های بیمار را با ایزوپروترنول 1 آگونیست بتا برای القای لیپولیز ( تجزیه چربی به اسیدهای چرب) از طریق مسیر سیگنالینگ آدنوزین مونوفسفات درمان کردند.

این نتایج محققان را راغب کرد تا کشت سلولی برای مکانیسم تاثیر مس بر لیپولیز را آنالیز کنند. به همین دلیل دریافتند که مس با لیپولیز رابطه مثبت دارد.

آن ها برای اندازه گیری میزان مس در بافت چربی از تجهیزات طیف سنجی جرمی پلاسمای القا شده استفاده کردند. طبق نتایج بدست آمده هنگامی که مس به فسفودی استراز 3 متصل می شود، توانایی تجزیه چربی را تسهیل می کند. در واقع مس فسفودی استراز 3 همانند ترمزی بر ترمز عمل می کند به همین دلیل با لیپولیز رابطه مستقیم و مثبتی دارد.

اشاره ای به گاو ها:

ارتباط بین متابولیسم مس و چربی تعجب آور نیست. محققان در واقع نکات مربوط به این ارتباط را در زمینه دامپروری نیز دریافتند. بدان صورت که میزان مس بر چربی گوشت آن ها تاثیر می گذارد. این تاثیر بر ذخایر چربی در حیوانات مشاهده شد.

از بین مس موجود در بدن انسان غلظت های خاصی از آن در مغز انسان نیز وجود دارد. مس هنگامی که با سیگنال های عصبی برخورد می کند، به سلول های مغزی کمک می کند تا با عملکرد ترمز روی ترمز با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. 

نمناک