این گروه به سرکردگی «ایلیچ رامیرز سانچز» معروف به «کارلوس» گروگان‌ها را به سه گروه، دوست (الجزایر، لیبی و عراق)، دشمن (ایران، امارات متحده عربی، قطر و عربستان سعودی) و بی طرف (ونزوئلا، اکوادور، نیجریه، کویت و گابون) تقسیم کردند.
پس از چند ساعت مذاکره و تهدید گروگانگیران به قتل جمشید آموزگار نماینده ارشد نفتی ایران و احمد زکی یمانی وزیر نفت عربستان سعودی و انفجار مقر اوپک، دولت اتریش با پذیرش درخواست گروگانگیران، ساعت ۷ صبح روز بعد، گروه بازوی انقلاب عرب به‌همراه ۴۱ گروگان با هواپیمایDC۹، اتریش را به‌سمت الجزایر ترک و به مذاکره با مقامات این کشور پرداختند. گروگانگیران پس از آزاد کردن برخی گروگان‌های غیر عرب، همراه با هفت وزیر نفت و سیزده مقام عالی رتبه به سوی لیبی حرکت و در طرابلس درخواست یک هواپیما برای عزیمت به عراق کردند، اما با رد درخواست آنها، گروه بازوی انقلاب عرب با آزاد کردن وزیران نفت لیبی، الجزایر و ۸ گروگان دیگر، عازم کشور شدند، اما دولت تونس به هواپیما اجازه فرود نداد و ناگزیر به الجزایر بازگشتند. در فرودگاه الجزایر، کارلوس پس از مذاکره با عبدالعزیز بوتفلیقه وزیر امور خارجه این کشور، به ماجرای گروگانگیری پایان داد و با خروج اعضای گروه از هواپیما و آزادی وزرای نفت و سایر گروگان‌ها، جمشید آموزگار با لقب عقاب اوپک به ایران بازگشت.
روزنامه اطلاعات- دوشنبه ۱ و سه شنبه ۲ دی ۱۳۵۴
دیدگاه شما