خبر تخریب اتاقک دو زن بندرعباسی داغ است.همان زن های سرپرست خانوار که یکی از آنها بعد از تخریب خانه اش دست به خودسوزی زد.مسئولان دست به دست هم دادند تا از آنها دلجویی کنند و کمکشان کردند تا مشکلشان حل شود.
اما حاشیه ها تمامی نداشت و حالا این بار کلیپ مشابهی منتشر شد که خبر از تخریب خانه خانواده فسایی می داد.
کلیپی که متعلق به یک سال قبل بود اما همین که نام این خانواده بار دیگر سر زبان ها افتاد،بهانه ای شد تا سراغشان برویم و از حال و روزشان در یک سالی که بعد از تخریب خانه شان بر آنها گذشت سوال کنیم.
ماجرای کلیپ خانواده فسایی
محمد بردبار صحبت هایش را با انتشار کلیپی آغاز می کند که از لحظه تخریب خانه شان گرفته شده و منتشر شده بود.کلیپی که در آن پدر و مادر پیرش را نشان می داد و در آن پدر معلول محمد،گلایه خود را از تخریب خانه شان در روستای پانعل فسا می گوید.او می گوید:« من از آن صحنه فیلمبرداری نکرده بودم و در انتشارش هم هیچ نقشی نداشتم.»
فلش بک می زند به یک سال قبل.به روزی که اداره محیط زیست به روستا آمد و اتاقکشان را تخریب کرد و ماجرا را برایمان اینطور شرح می دهد:«در زمین پدری ام دروستای پانعل فسا، با همسر و فرزند و خانواده پدری ام در یک اتاق چهل متری زندگی می کردیم.تعداد ما زیاد بود و زندگی برایمان سخت شده بود.برای همین تصمیم گرفتم دو اتاق با بلوک سیمانی در همان زمین بسازم که بتوانیم راحت تر زندگی کنیم.اما مدتی بعد اداره محیط زیست به ما گفت که در زمین بدون مجوز اتاقک را ساخته ایم و آن را تخریب کرد.»
تخریب اتاق بلوکی در روستای پانعل فسا
محمدبردبار در ادامه می گوید:«اتاقک را در روستای پانعل فسا ساخته بودیم.زمین که در آن اتاقک را ساختیم سند نداشت و مجوز ساخت هم نداشتیم.در روستای ما اکثر زمین ها سند ندارد و حدود 10 سالی است که مجوز ساخت و ساز نمی دهند.اما قبل از آن برای ساخت و ساز مشکلی وجود نداشت.ما 15 سال قبل ستون های زمین را زده بودیم و پارسال بالاخره آن را بلوک سیمانی ساختیم.اما چون غیرقانونی بود،تخریب شد.»
بردبار در مورد وضعیت زندگی پدر و مادرش می گوید:«زمینی که اتاق پدر و مادرم در آن است،جزو زمین های سنددار روستاست.آنها اتاق خودشان را با کمک کمیته امداد امام خمینی ساخته اند.»
یک سال بعد از تخریب خانه مرد معلول فسایی
حالا یک سال از روزی که اتاقک خانواده فسایی تخریب شد می گذرد.بردبار در مورد اوضاع زندگی این روزهایش می گوید:«مشکل خانه ما حل نشده است.کارگر فصلی هستم.یک روز کار برایم است و یک روز نیست.یک دختر دارم که کلاس دوم دبستان است.اما بعد از این اتفاق بیرون از روستای زادگاهم آمدم و در جایی دیگر خانه اجاره کردم،با اینکه همه اقوامم در همان روستا هستند.»
رکنا
دیدگاه شما