پنیر موسوم به کاسو مارزو، توسط چوپانان محلی تولید می‌شود، این پنیر آلوده به کرم که در سال ۲۰۰۹، رکورد جهانی گینس را در حوزه خطرناک‌ترین پنیر جهان به خود اختصاص داد، روش تهیه‌ای خاص دارد.
مگس‌های پنیر، Piophila casei، تخم‌های خود را در شکاف‌هایی که در پنیر ایجاد می‌شود می‌گذارند، سپس لارو‌ها از طریق خمیر رد می‌شوند و کرم ها، پروتئین‌های موجود در پنیر را هضم می‌کنند و محصول را به یک پنیر خامه‌ای نرم تبدیل می‌کنند. سپس ترشی‌های پنیر و قسمت بالایی آن کنار زده می‌شود، (که تقریباً توسط کرم‌ها دست نخورده است)، تا یک قاشق پنیر خامه‌ای را بیرون بیاورید. برخی از افراد محلی پنیر را در دستگاه‌های ویژه می‌چرخانند تا کرم‌ها را با پنیر ادغام کنند. برخی دیگر کرم‌های درسته در پنیر را ترجیح می‌دهند و کرم با پنیر را درسته می‌بلعند.
محلی‌ها مدعی هستند که اگر بتوانید صحنه منزجر کننده وجود کرم در پنیر را تحمل کنید، پنیر مارزو طعم و مزه‌ای دارد که بی نظیر است و ساعت‌ها در ذهن می‌ماند. درباره سلامت این پنیر تردید‌هایی وجود دارد، برخی می‌گویند این پنیر یک داروی تب بر است. برخی دیگر می‌گویند پنیر مارزو ممکن است برای سلامتی انسان خطرناک باشد، زیرا کرم‌ها می‌توانند پس از خورده شدن زنده بمانند و باعث ایجاد سوراخ‌های ریز در روده شوند، اما تاکنون چنین موردی مشاهده نشده است.
گردشگران هنگام بازدید از ساردینیا، معمولا با چوپانانی که پنیر پکورینوی جزیره را تولید می‌کنند، ملاقات می‌کنند. پنیری با قدمت ۵۰۰ ساله و بسیار جذاب، اما گردشگران ماجراجو به دنبال پنیر کرم زده می‌گردند. این پنیر چندین نام مختلف دارد، مانند casu becciu، casu fattittu، hasu muhidu، formaggio marcio. هر منطقه فرعی از این جزیره روش خاص خود را برای تولید آن با استفاده از انواع شیر دارد.
وضعیت حقوقی پنیر اگرچه مورد احترام است، اما یک موضوع خاکستری است. درواقع کاسو مارزو به عنوان یک محصول سنتی ساردینیا ثبت شده است و بنابراین از آن محافظت محلی می‌شود. اما هنوز هم، به دلیل قوانینی که مصرف مواد غذایی آلوده به انگل را منع می‌کند، از سال ۱۹۶۲ توسط دولت ایتالیا غیرقانونی شناخته شده است. کسانی که پنیر می‌فروشند ممکن است مشمول جریمه‌های سنگینی تا ۵۰ هزار یورو (حدود ۶۰ هزار دلار) شوند، اما ساردینی‌ها به این قانون اهمیت چندانی نمی‌دهند.
دیدگاه شما